Kardeş Kıskançlığı
Kıskançlık, beklenen ilgi, sevgi ve şefkat eksikliğine karşı verilen doğal bir yanıttır. Küçük kardeşe duyulan kıskançlık, çocukların yaşamında görülen en yaygın kıskançlık örneğidir. Bu kıskançlık türünde, çocuk genellikle saldırgan bir biçimde davranır. Kardeşine vurma,ısırma sık rastlanan davranışlar arasındadır.
Kıskançlık nedeniyle çocukta görülebilecek emekleme, bebekçe konuşma, biberonla beslenmeye dönme, alt ıslatma, tırnak yeme, parmak emme vb. gibi beslenme ve gerileme belirtileri onun ruh sağlığını büyük ölçüde etkiler. Bu sebeple anne ve babasının daha kardeş dünyaya gelmeden çocuklarını bu konuda hazırlamaları, doğum sonrası bebeğin bazı işlerini (beslenme, temizlik, giyim gibi) kontrollü bir şekilde yaptırmaları en uygun çözümdür.
Çocuğa geri plana itildiği değil, aile içinde her zaman yeri olduğu hissettirilmelidir.
Ana-babanın, kardeşlerden birinin üstün özellikleri sebebiyle diğerlerini teşvik etmesi amacıyla sık sık örnek göstermesi ve evlat kıyaslamasına girişmesi, çoğunlukla yapılan hatalar arasındadır. İşte bazen ana babanın bilinçsizce yarattığı bu rekabet kardeş kıskançlığına sebep olabilir.
Kardeş kıskançlığın da tehlike yaratabilecek durumları şöyle özetleyebiliriz :
1) Evlat ayrımı
2) Ana-baba anlaşmazlığı, çocukların taraf tutmaya zorlanması
3) Ebeveynin kardeşliğe karşı ilgisiz durumu
Kıskançlık aslında, bir çocuğun anne ve babasının tek sevgili varlığı olmak istediğinden doğar. Daha çok imtiyaza sahip olan ağabeye özenilir, gıpta edilir. Daha çok korunan ve özenilen bebeğe de. Burada çocukların beklediği eşit sevgiden çok bağımsız ilgi ve özel olarak sevilme özlemidir. İşte anne veya babanın çocuğuyla geçireceği birkaç saat ebeveyn-çocuk bağını pekiştirir ve kıskançlıktan doğan huzursuzluk azalır.